Postoje razni tipovi ugljenih hidrata i svaki tip se u nasem telu tretira na drugaciji nacin. Na primer, i glukoza i mekinje su ugljeni hidrati, ali se nalaze na razlicitim krajevima energetskog spektra.

Glukoza u krvotok ulazi brzo i podstice brzo i intenzivno lucenje insulin, dok energija iz mekinja nikada ne dospeva u krvotok zbog toga sto su one nesvarljive i imaju tendenciju da ublaze insulinski odgovor time sto usporavaju tempo kojim drugi izvori energije ulaze u krvotok.

Razlike izmedju ugljenih hidrata ukazuju na to da sportisti treba pazljivo da razmotre koji su tipovi ugljenih hidrata najbolji u razlicitim okolnostima.

Glukoza je osnovni izvor energije za misicnu aktivnost i sto je veci intenzitet vezbanja, to je vece oslanjanje na glukozu kao energetsko gorivo. Kada se glukoza potrosi, sportista prestaje sa intenzivnim vezbanjem. Dakle, jedan od glavnih ciljeva sportske ishrane jeste da se spreci da se glukoza potrosi.

TIPOVI UGLJENIH HIDRATA

Nemaju svi ugljeni hidrati isti oblik, funkciju i uticaj na zdravlje. Osnovna jedinica svih ugljenih hidrata su monosaharidi, jednomolekularni ugljeni hidrati.

Monosaharidi imaju obicno sest atoma ugljenika, mada samo neznatno variraju u medjusobnom brojcanom odnosu kiseonika i vodonika, te suptilne varijacije su cesto uzrok vaznih metabolickih razlika. Osnovna metabolicka jedinica ljudskih celija je monosaharid glukoza, ostali monosaharidi se raznovrsnim biohemijskim procesima u ljudskim celijama transformisu u glukozu. Broj monosaharida vezanih u vece u molekularne jedinice je glavni osnov za klasifiaciju tipova ugljenih hidrata.

Svaki od tri glavna monosaharida (gluktoza, fruktoza I galaktoza) ima drugacije karakteristike rastvorljivosti, slatkoce, i reaktivnosti sa okruzenjem hrane u kojem se nalazi. Sa izuzetkom fruktoze, koja je sve vise siroko zastupljena u raznim vrstama odredjenih namirnica kao visokofruktozni (kukuruzni) zasladjivac, vecina monosaharida u sastav hrane ulazi kao product razlaganja disaharida, dvomolekularnih ugljenih hidrata (koji se sastoje od dva vezana monosaharida).

Postoje tri glavna disaharida – saharoza, maltoza I laktoza, od kojih svaki sadrzi drugaciju kombinaciju monosaharida.

Monosaharidi I disaharidi se zajedno nazivaju prosti ugljeni hidrati (seceri), dok se polisaharidi cesto nazivaju slozeni ugljeni hidrati. Ugljeni hidrati koji ne podlezu procesima varenja u gastrointestinalnom sistemu su po tipu slozeni ugljeni hidrati I cesto se nazivaju dijetnim vlaknima.

Seceri (monosaharidi I disaharidi) imaju razlicite karakteristike slatkoce, s tim sto je fruktoza najsladja, a zatim slede saharoza, glukoza I laktoza (koja je najmanje slatka).